Σοφιάννα Παϊδούση
Πάντα μου άρεσε να κάθομαι στον υπολογιστή μου και να δημιουργώ ιστορίες…
Νεράιδες, δράκοι, μάγισσες, βασιλιάδες και πριγκίπισσες, ανακατεύονταν όλες και όλοι στο μυαλό μου παρέα με τον Πινόκιο ή τον Κοντορεβυθούλη και τη Χιονάτη κατασκευάζοντας μαγευτικά παζλ… Μικρή πάλι προσπαθούσα να ζωγραφίσω τις ηρωίδες μου περνώντας ατελείωτες ώρες σε ένα δωμάτιο γεμάτο ζωγραφιές στους τοίχους, ελπίζοντας πως θα γίνω κάποια στιγμή σχεδιάστρια μόδας, αλλά η αμφιχειρία μου δε με είχε βοηθήσει, παρόλο που οι γονείς μου με προέτρεπαν συνεχώς. Ίσως γιατί και ο πατέρας μου αλλά και η γιαγιά μου, εκτός των άλλων, ήταν και ζωγράφοι. Τελικά δεν ασχολήθηκα με αυτόν τον τομέα, ενώ σκίτσα μου υπάρχουν ακόμα κρυμμένα στο παιδικό δωμάτιο.
Γεννήθηκα σε ένα νησί του Αιγαίου, τη Χίο. Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος, όπως και ο παππούς μου, αλλά εγώ, ευτυχώς ή δυστυχώς, από νωρίς αποτραβήχτηκα απ’ αυτόν τον τομέα!
Sofianna Paidousi, Photo by © Nikos Kolitsis
Αργότερα μετακόμισα για σπουδές στην Αθήνα για χάρη του… Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Φοίτησα στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, γεγονός που με χαροποίησε ιδιαίτερα (όπως και τους δικούς μου), καθώς πάντα λάτρευα την τρυφερή παιδική ηλικία και ήθελα να προσφέρω πολλά στα παιδιά.
Με τα πολλά και με τα λίγα, τη φετινή σχολική χρονιά (2023-24) εργάζομαι σε δημόσιο νηπιαγωγείο των Νοτίων προαστίων και διαμένω οικογενειακά στην Αθήνα με δύο μικρά αγοράκια, τον Λεονάρδο και τον Ερμύλο κι ένα μαλτεζάκι που τον λένε Charlie, με μικρούς ενδιάμεσους σταθμούς την Κέρκυρα, την Κατερίνη και τη Χίο!
Κάποια στιγμή, πάντως, μετά το Πανεπιστήμιο, είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω σπουδές κινηματογράφου σε ιδιωτικές σχολές (σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού) και γύρω στα 18 είχα γράψει ήδη σενάριο ταινίας μεγάλου μήκους αλλά και αντίστοιχα σενάρια μικρού μήκους. Παρ’ όλα αυτά, εκείνη την εποχή οι ευκαιρίες στην Ελλάδα για τους νέους δημιουργούς δεν ήταν πολλές και οι καλλιτεχνικές μου ανησυχίες δεν μπορούσαν να διοχετευτούν μόνο σε ένα σενάριο που πολύ δύσκολα, άλλωστε, θα γινόταν ταινία. Έτσι στράφηκα στη συγγραφή παραμυθιού που μπορούσα να συνδυάσω την αγάπη και την ανάγκη μου να γράφω (όπου κανείς δεν μπορεί να σου κόψει σκηνές, λόγω μικρού budget, για παράδειγμα) με την αγάπη μου για τα παιδιά. Σπούδασα συγγραφή παραμυθιού και εφηβικής λογοτεχνίας, όπως και θεατρική γραφή. Αργότερα εξειδικεύτηκα στον Γραφιστικό Σχεδιασμό, στην επεξεργασία στατικής εικόνας, στο InDesign, στο Html5 & Java Script στο Web Development, στο Ηλεκτρονικό Επιχειρείν & Μάρκετινγκ και στο Marketing μέσω Social Media από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως και στο Subtitling, από την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Mε την εικονογράφηση, όμως, εν τέλει, δεν ασχολήθηκα.
Ένα απόγευμα, εν έτει 2015, ανοίγοντας την τηλεόραση και βλέποντας ειδήσεις -που γενικά αποφεύγω, γιατί με στενοχωρούν-, άρχισα να δημιουργώ έναν δικό μου κόσμο με το όνομα Fairytales, έναν μαγικό κόσμο που στο τέλος πάντα θα επικρατεί το καλό. Έναν κόσμο, δηλαδή, που θα μας κάνει ένα κλικ πιο χαρούμενους από τον πραγματικό που ζούσαμε τότε. Άρχισα να ανεβάζω κλασικά παραμύθια και αποσπάσματα από δικές μου εργασίες για τη σχολή. Ο Παρφές και ο Αμφικαθρέφτης, οι ήρωες των δύο πρώτων βιβλίων μου, ξεκίνησαν πράγματι ως δύο εργασίες για τη σχολή και ποτέ δεν περίμενα ότι θα γίνουν ολοκληρωμένα παραμύθια. Τότε είχα άπλετο χρόνο και είχα γράψει αρκετά παραμύθια, κάποια και στα αγγλικά και τα είχα ανεβάσει σε διαδικτυακές πλατφόρμες, όμως, υπήρχε το θέμα της εικονογράφησης… δεν είχαν καθόλου, οπότε η αξία τους περιοριζόταν αισθητά…
Το 2017 ένα σενάριο που είχα ξεχάσει ότι είχα γράψει για ταινία μικρού μήκους το 2008 παρακαλώ, με τίτλο «Η νέα γενιά», έγινε αφορμή γνωριμίας και ταινίας από σχολείο της Κατερίνης, με τα υπόλοιπα να αποτελούν… history, so far so good…
Το σενάριο με τίτλο “Schoolικομπερδέματα 2 – Η νέα γενιά”, γυρίστηκε σε τέσσερις εκδοχές, με τη συμμετοχή και άλλων σχολείων και πήρε μέρος σε διάφορα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και καταγράφοντας εκατοντάδες χιλιάδες προβολές στο διαδίκτυο. Όλο αυτό στάθηκε η αφορμή να αναδείξω και τα υπόλοιπα γραπτά μου, να αναζητήσω εικονογράφους και να τα τελειοποιήσω.
«O Παρφές», με θέμα τη διαφορετικότητα και τον σχολικό εκφοβισμό, εκδόθηκε το 2019 από τις εκδόσεις Οσελότος και «Ο Αμφικαθρέφτης», με θέμα τη διαφορετικότητα, τις διατροφικές συνήθειες και την αυτοεικόνα, εκδόθηκε το 2021 από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Το καλοκαίρι του 2023, κυκλοφόρησε το τρίτο χιουμοριστικό βιβλιοπαραμύθι μου με τίτλο «H Μυροβόλος Nίος», από τις εκδόσεις Book Guru, που εκτός από τα περιβόητα fake news και τη διασπορά τους, αγγίζει ένα θέμα ταμπού που ταλανίζει παιδιά και μεγάλους από... μικρή ηλικία, για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία! Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πρωτότυπες δημιουργικές δραστηριότητες, από την εκπαιδευτικό Έλενα Αϊβαζοπούλου και η γνώμη της ειδικού, Χιώτισσας παιδιάτρου Μαριαλένας Καλυμνιού.
Το 2022 ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου, στον τομέα της Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, γεγονός που θα με βοηθήσει να εμβαθύνω περισσότερο στις παιδικές ψυχές και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Το blogging δεν το σταμάτησα ποτέ. Στο fairytalesbysapaidousi.blogspot.com μαζί με την ομάδα μου ασχολούμαστε εκτός από θέατρο για παιδιά και με την παιδική λογοτεχνία, ενώ το 2018 δημιούργησα το fairytalesforolderkids.blogspot.com σχετικά με θέατρο και βιβλία ενηλίκων. Επίσης, το 2019 δημιούργησα το blog oparfes.blogspot.com αφιερωμένο στο πρώτο «πνευματικό» μου παιδί.
Παράλληλα, έχω ολοκληρώσει την εικονογράφηση του τέταρτου παραμυθιού μου με τίτλο «Οδός Ψυχάρη», που ασχολείται με το πώς ζούσαν οι άνθρωποι τη δεκαετία του ‘60 και πώς σήμερα καθώς και τις μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Αυτό το βιβλίο, όταν με το καλό εκδοθεί, θα το αφιερώσω στον πατέρα μου, Δημήτριο Παϊδούση, που δεν είναι, πλέον, στη ζωή.
